“We zoeken de grenzen op van wat mogelijk is!” Team Captain Sanne Vilters vertelt over het Brunel Solar Team.

“We zijn een zelfsturend team van elf studenten, we komen bijna allemaal van de TU Delft en hebben verschillende technische achtergronden. De één heeft bijvoorbeeld een achtergrond in Robotica, de ander doet Lucht- en Ruimtevaarttechniek of Econometrie. We zijn echt multidisciplinair en we vullen elkaar heel goed aan. Je ziet dat iemand die Technische Natuurkunde heeft gestudeerd een heel andere kijk op bepaalde problemen heeft dan iemand die een achtergrond heeft in Industrieel Ontwerpen. En dat is superfijn, want soms kom je gewoon niet uit een probleem en dan ga je er met z’n allen goed voor zitten. Dan kom je altijd wel tot nieuwe inzichten. Als Team Captain heb ik de taak om het team zo goed mogelijk te faciliteren, zodat iedereen z’n werk goed kan uitvoeren. Iedereen voelt daarbij de verantwoordelijkheid om er samen een succes van te maken. Een High Performance Team noemen wij dat.”

“We doen er alles aan om te winnen en we zoeken daarbij echt de grenzen op van wat mogelijk is. Dat doen we voor een groter doel, namelijk de wereld inspireren op het gebied van duurzaamheid en innovatie. Wij willen laten zien wat er allemaal kan met zonne-energie. Dat is waarom we willen winnen, waarom we aandacht willen genereren en waarom we kiezen voor bepaalde uitingen, campagnes, evenementen en samenwerkingen, allemaal om te kunnen laten zien wat er mogelijk is met alleen de energie van de zon. We verdienen er zelf geen geld mee en doen dit dus puur omdat we dit allemaal veel te leuk vinden. Dus die passie, dat is de drijfveer en niet omdat je er iets voor krijgt. Natuurlijk is het een hele mooie ervaring voor je latere leven en voor je latere carrière, maar in eerste instantie doet iedereen het omdat het echt heel leuk is en je echt wat bij kan dragen aan de maatschappij. We willen ons steentje bijdragen aan de toekomst.”

“Ik heb zelf een bachelor industrieel ontwerpen afgerond aan de TU Delft, maar voordat ik verder ga met een master richt ik me een ruim jaar volledig op dit project. Gaandeweg leer je steeds meer over wat je eigenlijk moet doen als Team Captain en hoe je die rol het beste uit kunt voeren. Je wordt even in het diepe gegooid, maar daar leer je zo onwijs veel van. Ook over jezelf, wat je leuk vindt en wat je wel en niet goed kan. Je staat er zeker niet alleen voor en je krijgt enorm veel hulp van alle alumni die jou voor zijn gegaan. Mijn voorganger Christiaan Wiers heeft me natuurlijk van alles verteld over hoe hij dingen aanpakte. Als je met een probleem zit en je vraagt een aantal oud-teamleden om advies, dan komen ze nooit met dezelfde antwoorden. Dan is het aan jou om af te wegen wat je daarvan vindt en hoe jij dat aan gaat pakken. Bijna elke situatie die zich voordoet is al eens voorgekomen, dus je vindt zeker het wiel niet iedere keer opnieuw uit. Je bouwt juist voort op de kennis van de voorgaande jaren en dat is denk ik ook wat het team zo sterk maakt en waarom we vooruit kunnen blijven gaan.”

“Elke versie van de Nuna heeft een ontwikkelcyclus van twee jaar. Het eerste jaar is het bouwjaar. Het team begint dan vanaf scratch en is een jaar lang bezig om een nieuwe auto te ontwerpen, bouwen en testen. Het bouwjaar wordt afgesloten met een race. Na die race komt er nieuw team dat aan de slag gaat met de doorontwikkeling van de Nuna. In dit S-jaar ga je analyseren. Wat is er fout gegaan en kan er beter? Wat ging er juist super goed en moeten we behouden? Ook dit team doorloopt de fases ontwerpen, ontwikkelen, testen en dan is er weer een race. Wij werken nu aan de Nuna11S, de doorontwikkeling van de Nuna11. We hebben ervoor gekozen om de buitenkant te laten zoals het is. Zo’n chassis kost heel veel tijd en geld om te maken en Nuna11 functioneert nu eigenlijk supergoed, zeker op het gebied van aerodynamica. Het is allemaal berekend wat de beste vorm is en wat de beste manier is om zo’n auto in te delen. Daar hebben we alle vertrouwen in. We zien dat we veel meer kunnen winnen op andere vlakken, denk aan een zonnepaneel of aan een motor. Eigenlijk alles wat er zich binnen in de auto bevindt, dat is waar we ons dit jaar op focussen.”

“Eén van de grootste uitdagingen voor dit team is om de balans te vinden tussen zekerheid en innovatie. Je wilt alles op alles zetten om te winnen en tegelijkertijd wil je innoveren. Iets nieuws bedenken brengt natuurlijk risico’s met zich mee. Dat is ook wel heel spannend en leuk, want als je ieder jaar hetzelfde zou doen zou het ook maar saai zijn, maar dat is ook wel echt een uitdaging. Je moet steeds de afweging maken: wat zijn de risico’s en hoeveel levert het op? Wij noemen dat raceminuten waarmee je keuzes kunt valideren. Waar vallen nog raceminuten te halen? Stel we maken het paneel iets efficiënter, hoeveel levert dat op? Stel we maken de auto een kilo lichter, hoeveel levert dat op? We werden natuurlijk derde in Marokko, we willen graag eerste worden dit jaar en daarvoor moet nog heel veel gebeuren. Daar zijn we dus heel hard mee aan de slag.”

“We zijn nu een development-team, maar straks als we naar Zuid-Afrika gaan worden we een raceteam. Dat is een groot verschil. Nu hebben we een hele platte structuur, we doen alles in goed overleg en we hebben allemaal evenveel te zeggen. Tijdens de race kan dat niet. Als Nuna voor een afslag staat en ze moet links of rechts, dan kunnen we niet met het hele team gaan overleggen. Op een gegeven moment moeten we dus de switch maken naar een andere teamstructuur, waarin de rolverdeling duidelijk is en we elkaar blind kunnen vertrouwen. Degene die op dat moment de keuze maakt is daar ook bewust voor aangewezen. Daarnaast weten we ook precies wie wat moet doen als er bijvoorbeeld een band verwisseld moet worden. Dat oefenen we tot in den treure, zodat iedereen helemaal op elkaar is