Space rejects

De zonnecellen van Nuna 2 waren zogenaamde "space rejects" ofwel cellen zijn afgekeurd voor de ruimtevaart. Deze cellen hadden kleine oneffenheden en kleurverschillen waardoor men bang was dat deze het tijdens lanceren of verblijf in de ruimte breken. Het rendement is bijna net zo goed als dat van cellen die wel gebruikt worden voor satellieten.

Energie in de schaduw

Nuna 2 was uitgerust met Maximum Power Point Trackers om zodat de accu ook bij schaduw van energie wordt voorzien. Deze technologie wordt ook in satellieten toegepast wanneer de stand van de satelliet ten opzichte van de zon verandert.

Een gele plaat

Tijdens de Adiante Tour ging Nuna de openbare weg op. En dat mocht niet zomaar zonder nummerbord. Daarom werd er een stuk van het paneel weggehaald en vervangen door een gele plaat.

Ruimtepak materiaal

Nuna 2 is opgebouwd uit lichtgewicht koolstofvezels, die aan de bovenkant en op de wielkappen met aramide is versterkt. Het oersterke aramide wordt ook in ruimtepakken en ter bescherming van astronauten en in sommige delen van het International Space Station (ISS) gebruikt.

Nuna

Nuna 3

Nuna 2

Na het grote succes van het eerste team werd het project voortgezet, en pakten acht nieuwe studenten de uitdaging op om Nuna 2 te bouwen en de wereldtitel te verdedigen. Nuna kwam opnieuw als eerste over de finish en verbrak hierbij het snelheidsrecord van Nuna in 2001 met anderhalf uur.

De winst was niet alleen te danken aan het ijzersterkte technische ontwerp, er is voor de race ook veel aandacht besteed aan het oefenen van pitstops. De bandenwissels van Nuna 2 duurden slechts 4 minuten, terwijl dit voor de andere teams minimaal 12 minuten kostte.

Naast de World Solar Challenge deed Nuna 2 in 2004 mee aan de Phaethon race in Griekenland. Hierbij legde ze de Adiante Tour af van 6000 km door Europa van Athene naar Porto. Tijdens deze tour werd een nieuwe topsnelheid met de zonneauto behaald van maar liefst 145 km/u.